Δώδεκα


δωδεκα

12:00'

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Θα τολμήσουμε;

της Φανής Τουπαλγίκη
Για όσους ανησυχούν χρόνια τώρα για την κατάπτωση της πόλης σ' ένα επαρχιακό οχυρό μεγαλομανιακής ιδεοληψίας, μίζερης γκρίνιας, μαφιόζικης διαπλοκής και διαφθοράς, που το τρέφουν η ανασφάλεια και ο φόβος, οι επερχόμενες δημοτικές εκλογές σηματοδοτούν μια πρόκληση.
Η αλλαγή του προσώπου του Δημάρχου φαντάζει βέβαιη. Πολύ πιθανή μοιάζει και η αλλαγή παράταξης αν το ΠΑΣΟΚ ανοίξει το παιχνίδι. Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα μετρήσουν κουκιά δίνοντας ακόμα μια αντιπολιτευτική μάχη. Οι Οικολόγοι-Πράσινοι με διακριτή παρουσία στην πόλη ίσως να συμπορευτούν με το ΠΑΣΟΚ σε μια μάχη αλλαγής.
Το ουσιαστικό διακύβευμα όμως για το μέλλον της πόλης και του Δημοτικού Οργανισμού είναι καθεστωτική αλλαγή ή συντήρηση ενός παρακμιακού συστήματος που εξακολουθεί να αναπαράγεται με τη δύναμη της αδράνειας και της διαπλοκής;
Τι σημαίνει όμως καθεστωτική αλλαγή;
1. Ένας Δήμος με όρια το πολεοδομικό συγκρότημα. (Αυτό με το σχέδιο “Καλλικράτης” παραπέμπεται δυστυχώς στις καλένδες.)
2. Μητροπολιτική περιφέρεια με έδρα τη Θεσσαλονίκη που περιλαμβάνει την ενδοχώρα του Κιλκίς και της Χαλκιδικής.
3. Θεσμική κατοχύρωση του ελεγκτικού ρόλου της αντιπολίτευσης στους δύο βαθμούς τοπικής αυτοδιοίκησης (μέσα από ερωτήσεις, επερωτήσεις, μομφές κ.λπ.).
4. Ένας δήμαρχος με έμπνευση και σχέδιο για την πόλη μαζί με μια δημοτική ομάδα ικανή για τη μεγάλη ανατροπή χωρίς πελατειακές δεσμεύσεις και άλλες αγκυλώσεις από το παρελθόν.
5. Ανατροπή του ισχύοντος καθεστώτος των εικονικών προϋπολογισμών που συγκαλύπτουν εδώ και χρόνια τα ελλείμματα με ευθύνη της δημοτικής αρχής και την ανοχή της αντιπολίτευσης. Πρωταρχικός στόχος το οικονομικό νοικοκύρεμα.
6. Πράσινη πολιτική για μια βιώσιμη, ανθρώπινη πόλη, δηλαδή βασικές προτεραιότητες του Δήμου αποτελούν η καθαρή ατμόσφαιρα και θάλασσα, η προστασία και καθαριότητα των δημόσιων χώρων, η ανακύκλωση των οικιακών απορριμμάτων, η βελτίωση των μέσων δημόσιας συγκοινωνίας, ο περιορισμός χρήσης των Ι.Χ., η αύξηση των πεζόδρομων, του αστικού και περιαστικού πράσινου, η εξοικονόμηση ενέργειας και υδάτινων πόρων, η ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών ενέργειας, η υποστήριξη της καινοτομίας στην υπηρεσία της πράσινης ανάπτυξης.
7. Ρεαλιστικοί, ιεραρχημένοι και σαφείς προγραμματικοί στόχοι με ορίζοντα την τετραετία -συμβόλαιο με τους πολίτες και δέσμευση ότι η πορεία υλοποίησης τους θα παρουσιάζεται on line σε συνέχεια- δικτυωμένοι με τους πολίτες σε μιαν αμφίδρομη σχέση.
8. Ανασυγκρότηση των υπηρεσιών του Δήμου.
9. Σε μιαν εποχή ισχνών αγελάδων η κινητοποίηση των νέων της πόλης, μαθητών, φοιτητών, ανέργων με προγράμματα εθελοντισμού και συνεταιριστικής δράσης μπορεί να αντιπαλέψει την κατήφεια, την ανασφάλεια, την ιδιώτευση.
Ο κλήρος πέφτει στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στους πολίτες.
Θα τολμήσουμε;

Με φόντο την οικονομική κρίση


του Μιχάλη Γεωργιάδη
Με φόντο την οικονομική κρίση (πρώτη προτεραιότητα της σοσιαλιστικής διακυβέρνησης η εξεύρεση τρόπου καταβολής μισθών και συντάξεων στους εργαζόμενους στο δημόσιου και ο δανεισμός από τις «αγορές» με χαμηλό επιτόκιο!!), τη γενικότερη κρίση του πολιτικού συστήματος και το νέο πλαίσιο για την αυτοδιοίκηση που έχει πάρει το δρόμο της εφαρμογής, οι Θεσσαλονικείς καλούμαστε να κάνουμε τις επιλογές μας. Πορευόμαστε μέσα σε μια θολή, μεταβατική περίοδο, όπου το καινούργιο δεν λέει να φανεί, αν και όλες οι δυνάμεις του πολιτικού φάσματος το επαγγέλλονται.
Προσπαθώντας να συλλάβω τη εικόνα του καινούργιου για την πόλη μου, μου έρχεται στη σκέψη μια Θεσσαλονίκη με τις πλακοστρώσεις αυτοσκοπούς, με τις κατασκευές που εξαντλούν την δημιουργικότητα στην κάλυψη και του τελευταίου ακάλυπτου χώρου στην πόλη, με το έργο του μετρό να τείνει να γίνει πληγή που δεν κλείνει. Κι όλα αυτά μέσα στους ήχους των γιορτών και των πανηγυριών, «προσφορά στο λαό», όπου δεσπόζει πάντοτε η φυσιογνωμία του δημάρχου μας και των προσώπων που συνθέτουν τα όργανα της δημοτικής αρχής. Και όλα αυτά την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη η δικαστική διερεύνηση για την διαχείριση των οικονομικών πόρων για την ανάπτυξη της πόλης μας. Εικόνα απείρου κάλλους, ενός άπυρου οράματος. Η πόλη μας βέβαια αξίζει καλύτερη τύχη και η πολιτική απάντηση στο πρόβλημα εκκρεμεί.
Η πόλη μας γιγαντώνεται πολεοδομικά και απλώνεται στο φυσικό χώρο, χωρίς να αναπτύσσεται, αλλά κινούμενη σε μια τροχιά εσωστρέφειας και αυτοκαταστροφής. Είναι χρέος των πολιτών αυτής της πόλης η σύλληψη ενός οράματος και η πραγμάτωση του, που περνάει και μέσα από την εκλογή νέας δημοτικής αρχής. Το να υπηρετείς αυτήν την πόλη από τις θέσεις της δημοτικής αρχής αποτελεί σκοπό που δεν υποτάσσεται σε κανένα άλλον, υπό την προϋπόθεση ότι είναι συμβατός με τα συνολικά εθνικά συμφέροντα. Με τη σειρά του, αυτό σημαίνει ότι η διαδικασία της επιλογής αυτών που θα διεκδικήσουν την εκλογή στις θέσεις της δημοτικής αρχής δεν είναι πλέον δυνατό να υπηρετεί τις ανάγκες της αναπαραγωγής των κομματικών σχηματισμών ως έχουν. Σε αυτή τη συζήτηση για τα πρόσωπα και τις ομάδες που θα διαχειρισθούν τις τύχες της πόλης πρέπει να κυριαρχήσει ο «λόγος» για τη Θεσσαλονίκη. Κάτι που θα σημάνει την ανανέωση και των υπαρχόντων κομματικών σχηματισμών…


Η Θεσσαλονίκη στα πρόθυρα μιας κρίσης

της Μαρίας Δατσέρη
Πλησιάζει σιγά σιγά ο καιρός που οι τοπικοί άρχοντες θα κληθούν να απολογηθούν για τα πεπραγμένα και θα κριθούν από το λαό στις ερχόμενες εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. Στο πλαίσιο αυτό φτάνει και η ώρα της κρίσης για τους κατέχοντες την εξουσία στο Δήμο Θεσσαλονίκης. Συγχρόνως τα σκαμμένα πεζοδρόμια, οι «νέοι» ποδηλατοδρόμοι, τα κάθε λογής «επιπλέον» τραπεζοκαθίσματα, το καινούργιο «κατάμεστο» δημαρχιακό κτήριο και άλλα πολλά θέματα φέρνουν τους πολίτες στα πρόθυρα μιας νευρικής κρίσης.
Πού μπορούν να οδηγήσουν αυτές οι δυο κρίσεις; Θέλω να πιστεύω στην αλλαγή της δημοτικής εξουσίας και σε άλλα πολλά περισσότερα πράγματα. Στην αλλαγή της νοοτροπίας, της καθημερινότητας αυτής της πόλης, του σχεδιασμού των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων στόχων της, στην απαλλαγή της από κάθε τι στείρο και δημοσιοσχετίστικο, στη δημιουργία προοπτικής για τις επόμενες γενιές. Να σταματήσει η πόλη να είναι ένα πάρκο σκουπιδιών, μια ατέλειωτη φραπεδούπολη, μια ζούγκλα που έχει φτάσει εδώ που βρίσκεται με σχεδιασμό… φανταστείτε και να μην είχε!
Και τι πρέπει να γίνει; Να γίνουμε ενεργοί πολίτες και να απαιτήσουμε να αναλάβουν νέοι άνθρωποι τα δημοτικά πράγματα, άφθαρτοι, με όραμα για τη Θεσσαλονίκη, να σταματήσουμε να αρκούμαστε στα λίγα και να κλείνουμε τα μάτια στα λάθη, να διατυπώσουμε δημόσια την άποψή μας και να ακούσουμε τους συμπολίτες μας που βιώνουν καθημερινά την κρίση τους σε αυτή την πόλη.
Το 2012 η Θεσσαλονίκη γιορτάζει τα 100 χρόνια της απελευθέρωσής της. Ας μας προβληματίσει τι άλλο εκτός από την ιστορία μας θα θέλαμε να γιορτάσουμε το 2012. Οι τίτλοι του παρελθόντος και οι χαρακτηρισμοί είναι πολλοί: συμβασιλεύουσα, συμπρωτεύουσα, πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, πρωτεύουσα των Βαλκανίων, πολυπολιτισμική πόλη, ερωτική πόλη, καλλιτεχνική πόλη, φοιτητούπολη και άλλα. Σήμερα όμως τι είναι η Θεσσαλονίκη και πώς η πόλη θα εκσυγχρονιστεί ώστε να είναι αύριο μια πόλη όχι μόνο με αισθητική αλλά και με πολίτες που έχουν αισθητική, μια πόλη με δυναμική, με δημότες που είναι δυνατοί, μια πόλη που την εκπροσωπούν επάξια άνθρωποι που νοιάζονται για το μέλλον της.
Διανύοντας την εποχή μιας οικονομικής κρίσης τα παιχνίδια της εξουσίας είναι περιττά. Εμείς που νιώθουμε ενεργοί πολίτες ας κουβεντιάσουμε μεταξύ μας με τον πιο απλό τρόπο, ας φανταστούμε και ας σχεδιάσουμε τα χαρακτηριστικά μιας επόμενης τοπικής αυτοδιοίκησης με τρόπο τέτοιο ώστε τελικά ο βασιλιάς να μην είναι γυμνός!
Είθε η κάθε είδους κρίση να ωριμάσει την κρίση!

Η προ-προεκλογική περίοδος

του Γιάννη Κωνσταντίνου
Οι εξελίξεις στα δημοτικά πράγματα της πόλης προμηνύονται πυκνές. Ήδη βρισκόμαστε σε μια άτυπη προ-προεκλογική περίοδο έντονων διεργασιών που αποτυπώνονται σε συλλογικά κείμενα, δηλώσεις διαθεσιμότητας, αναζητήσεις υποψηφίων και προβλέψεις για την τακτική που θα ακολουθήσουν τα δύο μεγάλα κόμματα. Οι διεργασίες αυτές, αν και προς το παρόν εμφανίζονται στο προσκήνιο του ευρύτερου χώρου της δημοτικής αντιπολίτευσης, είναι βέβαιο ότι καταλαμβάνουν το σύνολο του πολιτικού φάσματος.
Στον κοινό παρονομαστή των διεργασιών, δηλαδή σ το αίτημα για αλλαγή στη διοίκηση του δήμου, η «καυτή πατάτα» βρίσκεται στα χέρια της Νέας Δημοκρατίας. Γι` αυτήν αποτελούν οι δημοτικές εκλογές της Θεσσαλονίκης το πρώτο τεστ για τη λεγόμενη αυτοκάθαρσή της, η οποία, μάλιστα, θα έχει ως αποδέκτη όχι μία ηττημένη πρώην ηγετική ομάδα, αλλά μία διοικούσα παράταξη που της καταλογίζεται αποδεδειγμένη διαφθορά. Όποια κι αν είναι η επιλογή της (: είτε ξανά με το σύστημα Παπαγεωργόπουλου αλλά με «φρέσκο» πρόσωπο επικεφαλής είτε με ριζική ανανέωση της δημοτικής ομάδας), οι αμφίπλευρες εκλογικές απώλειες πρέπει να θεωρούνται δεδομένες.
Αντίθετα, στη μεριά της κυβέρνησης βρίσκεται η ευθύνη για τη σκιαγράφηση μίας νέας προοπτικής για την τοπική αυτοδιοίκηση μέσα στις σημερινές συνθήκες της δημοσιονομικής κρίσης. Τα σχέδιο «Καλλικράτης» με στόχο ισχυρούς δήμους απαλλαγμένους από σπατάλες, πελατειακά δίκτυα και άπνοους σχεδιασμούς, σε συνδυασμό με το νέο εκλογικό σύστημα της μικρής περιφέρειας, μπορεί να μετατοπίσει το κέντρο βάρους της πολιτικής σε πεδία πιο προσιτά στους πολίτες. Κι όσο η πολιτική πλησιάζει τους πολίτες τόσο πιο επιτακτική γίνεται η ανάγκη της αποτελεσματικότητας. Το στοίχημα, με άλλα λόγια, για το ΠΑΣΟΚ είναι να πείσει με αφορμή και τις αυτοδιοικητικές εκλογές ότι υπάρχει ακόμη περιθώριο πολιτικής και χώρος για την από κοινού άσκησή της με νέες δυνάμεις.
Τέλος, στη μεριά της καθ` ημάς τοπικής δημοτικής αντιπολίτευσης το προσκήνιο των διεργασιών αναδεικνύει ολοένα και εντονότερα το αίτημα της ενότητας χωρίς αποκλεισμούς, ηγεμονισμούς, μικρομεγαλισμούς και αλλεργίες προηγούμενων εποχών. Το αίτημα είναι πολιτικά ορθό, επειδή είναι μονοσήμαντο στο «δια ταύτα» του: απαλλαγή της πόλης από την εικοσιτετράχρονη οπισθοδρομική διοίκηση. Πλην όμως, μπορεί να εξυπηρετηθεί με πολλούς τρόπους και σε περισσότερα στάδια. Αν αυτό γίνει κατανοητό, θα εκλείψει το άγχος για γρήγορες επιλογές «πρώτου γύρου» (που συνήθως αποδεικνύονται βεβιασμένες στο δεύτερο), το άσκοπο της εμμονής σε μία και μοναδική συνταγή επιτυχίας (που συνήθως πείθει τους ήδη πεπεισμένους) και το μάταιο των ατέρμονων διαλόγων (που συνήθως εξυπηρετούν όσους έχουν προαποφασίσει τη μεμονωμένη δράση).