της Μαρίας Δατσέρη
Πλησιάζει σιγά σιγά ο καιρός που οι τοπικοί άρχοντες θα κληθούν να απολογηθούν για τα πεπραγμένα και θα κριθούν από το λαό στις ερχόμενες εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. Στο πλαίσιο αυτό φτάνει και η ώρα της κρίσης για τους κατέχοντες την εξουσία στο Δήμο Θεσσαλονίκης. Συγχρόνως τα σκαμμένα πεζοδρόμια, οι «νέοι» ποδηλατοδρόμοι, τα κάθε λογής «επιπλέον» τραπεζοκαθίσματα, το καινούργιο «κατάμεστο» δημαρχιακό κτήριο και άλλα πολλά θέματα φέρνουν τους πολίτες στα πρόθυρα μιας νευρικής κρίσης.
Πού μπορούν να οδηγήσουν αυτές οι δυο κρίσεις; Θέλω να πιστεύω στην αλλαγή της δημοτικής εξουσίας και σε άλλα πολλά περισσότερα πράγματα. Στην αλλαγή της νοοτροπίας, της καθημερινότητας αυτής της πόλης, του σχεδιασμού των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων στόχων της, στην απαλλαγή της από κάθε τι στείρο και δημοσιοσχετίστικο, στη δημιουργία προοπτικής για τις επόμενες γενιές. Να σταματήσει η πόλη να είναι ένα πάρκο σκουπιδιών, μια ατέλειωτη φραπεδούπολη, μια ζούγκλα που έχει φτάσει εδώ που βρίσκεται με σχεδιασμό… φανταστείτε και να μην είχε!
Και τι πρέπει να γίνει; Να γίνουμε ενεργοί πολίτες και να απαιτήσουμε να αναλάβουν νέοι άνθρωποι τα δημοτικά πράγματα, άφθαρτοι, με όραμα για τη Θεσσαλονίκη, να σταματήσουμε να αρκούμαστε στα λίγα και να κλείνουμε τα μάτια στα λάθη, να διατυπώσουμε δημόσια την άποψή μας και να ακούσουμε τους συμπολίτες μας που βιώνουν καθημερινά την κρίση τους σε αυτή την πόλη.
Το 2012 η Θεσσαλονίκη γιορτάζει τα 100 χρόνια της απελευθέρωσής της. Ας μας προβληματίσει τι άλλο εκτός από την ιστορία μας θα θέλαμε να γιορτάσουμε το 2012. Οι τίτλοι του παρελθόντος και οι χαρακτηρισμοί είναι πολλοί: συμβασιλεύουσα, συμπρωτεύουσα, πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, πρωτεύουσα των Βαλκανίων, πολυπολιτισμική πόλη, ερωτική πόλη, καλλιτεχνική πόλη, φοιτητούπολη και άλλα. Σήμερα όμως τι είναι η Θεσσαλονίκη και πώς η πόλη θα εκσυγχρονιστεί ώστε να είναι αύριο μια πόλη όχι μόνο με αισθητική αλλά και με πολίτες που έχουν αισθητική, μια πόλη με δυναμική, με δημότες που είναι δυνατοί, μια πόλη που την εκπροσωπούν επάξια άνθρωποι που νοιάζονται για το μέλλον της.
Διανύοντας την εποχή μιας οικονομικής κρίσης τα παιχνίδια της εξουσίας είναι περιττά. Εμείς που νιώθουμε ενεργοί πολίτες ας κουβεντιάσουμε μεταξύ μας με τον πιο απλό τρόπο, ας φανταστούμε και ας σχεδιάσουμε τα χαρακτηριστικά μιας επόμενης τοπικής αυτοδιοίκησης με τρόπο τέτοιο ώστε τελικά ο βασιλιάς να μην είναι γυμνός!
Είθε η κάθε είδους κρίση να ωριμάσει την κρίση!
Πλησιάζει σιγά σιγά ο καιρός που οι τοπικοί άρχοντες θα κληθούν να απολογηθούν για τα πεπραγμένα και θα κριθούν από το λαό στις ερχόμενες εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. Στο πλαίσιο αυτό φτάνει και η ώρα της κρίσης για τους κατέχοντες την εξουσία στο Δήμο Θεσσαλονίκης. Συγχρόνως τα σκαμμένα πεζοδρόμια, οι «νέοι» ποδηλατοδρόμοι, τα κάθε λογής «επιπλέον» τραπεζοκαθίσματα, το καινούργιο «κατάμεστο» δημαρχιακό κτήριο και άλλα πολλά θέματα φέρνουν τους πολίτες στα πρόθυρα μιας νευρικής κρίσης.
Πού μπορούν να οδηγήσουν αυτές οι δυο κρίσεις; Θέλω να πιστεύω στην αλλαγή της δημοτικής εξουσίας και σε άλλα πολλά περισσότερα πράγματα. Στην αλλαγή της νοοτροπίας, της καθημερινότητας αυτής της πόλης, του σχεδιασμού των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων στόχων της, στην απαλλαγή της από κάθε τι στείρο και δημοσιοσχετίστικο, στη δημιουργία προοπτικής για τις επόμενες γενιές. Να σταματήσει η πόλη να είναι ένα πάρκο σκουπιδιών, μια ατέλειωτη φραπεδούπολη, μια ζούγκλα που έχει φτάσει εδώ που βρίσκεται με σχεδιασμό… φανταστείτε και να μην είχε!
Και τι πρέπει να γίνει; Να γίνουμε ενεργοί πολίτες και να απαιτήσουμε να αναλάβουν νέοι άνθρωποι τα δημοτικά πράγματα, άφθαρτοι, με όραμα για τη Θεσσαλονίκη, να σταματήσουμε να αρκούμαστε στα λίγα και να κλείνουμε τα μάτια στα λάθη, να διατυπώσουμε δημόσια την άποψή μας και να ακούσουμε τους συμπολίτες μας που βιώνουν καθημερινά την κρίση τους σε αυτή την πόλη.
Το 2012 η Θεσσαλονίκη γιορτάζει τα 100 χρόνια της απελευθέρωσής της. Ας μας προβληματίσει τι άλλο εκτός από την ιστορία μας θα θέλαμε να γιορτάσουμε το 2012. Οι τίτλοι του παρελθόντος και οι χαρακτηρισμοί είναι πολλοί: συμβασιλεύουσα, συμπρωτεύουσα, πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, πρωτεύουσα των Βαλκανίων, πολυπολιτισμική πόλη, ερωτική πόλη, καλλιτεχνική πόλη, φοιτητούπολη και άλλα. Σήμερα όμως τι είναι η Θεσσαλονίκη και πώς η πόλη θα εκσυγχρονιστεί ώστε να είναι αύριο μια πόλη όχι μόνο με αισθητική αλλά και με πολίτες που έχουν αισθητική, μια πόλη με δυναμική, με δημότες που είναι δυνατοί, μια πόλη που την εκπροσωπούν επάξια άνθρωποι που νοιάζονται για το μέλλον της.
Διανύοντας την εποχή μιας οικονομικής κρίσης τα παιχνίδια της εξουσίας είναι περιττά. Εμείς που νιώθουμε ενεργοί πολίτες ας κουβεντιάσουμε μεταξύ μας με τον πιο απλό τρόπο, ας φανταστούμε και ας σχεδιάσουμε τα χαρακτηριστικά μιας επόμενης τοπικής αυτοδιοίκησης με τρόπο τέτοιο ώστε τελικά ο βασιλιάς να μην είναι γυμνός!
Είθε η κάθε είδους κρίση να ωριμάσει την κρίση!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου