Θέλει ένωση και συλλογικότητα η ριζική αλλαγή στο δήμο Θεσσαλονίκης.

του Κώστα Νικολάου*

Η δημόσια εμφάνιση της συμμαχίας παρατάξεων («Θεσσαλονίκη Πρωταγωνίστρια», «Θεσσαλονίκη των Πολιτών και της Οικολογίας», «Οικολογία Αλληλεγγύη») και κινήσεων πολιτών («Αλλάζουμε την πόλη», «Δώδεκα», «Δημιουργική πόλη») άλλαξε τα δεδομένα και γέννησε την ελπίδα ότι είναι εφικτή η ριζική αλλαγή στο δήμο Θεσσαλονίκης. Και μόνο με την εμφάνιση της συμμαχίας διαψεύστηκαν οι Κασσάνδρες (και όσοι πολεμούν για να μην υπάρξει τέτοια συμμαχία), που ισχυρίζονταν ότι δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε τίποτα οι συνιστώσες της συμμαχίας Και όμως, η συμμαχία παρουσίασε ένα προγραμματικό πλαίσιο με ξεκάθαρο ιδεολογικό και πολιτικό προσανατολισμό, βασισμένο σε τρεις άξονες :

α) την κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την οικονομική κρίση,

β) το όραμα για μια πόλη με ταυτόχρονη οικονομική ανάπτυξη, κοινωνική δικαιοσύνη και προστασία περιβάλλοντος και

γ) το νέο μοντέλο δημοκρατικής διακυβέρνησης του Δήμου με ενεργό συμμετοχή των πολιτών.

Αυτό συνέβη, διότι δεν είναι αυτή η συμμαχία σπορά της τύχης. Είναι ώριμο τέκνο της σημερινής ιστορικής ανάγκης για μια κοινωνική συμμαχία των εργαζομένων και των μικρομεσαίων στρωμάτων, την οποία μπορεί να εκπροσωπήσει αποτελεσματικά η συμμαχία των προοδευτικών παρατάξεων και κινήσεων πολιτών της Θεσσαλονίκης.

« Και γιατί δεν πρότειναν υποψήφιο δήμαρχο ; », ρωτάνε οι πολέμιοι. « Δε θα μπορέσουν να συμφωνήσουν », λένε πάλι. Ιδού η μεγάλη ιδεολογική και πολιτική διαφορά. Αν θέλεις να αλλάξεις ριζικά το δήμο, πρώτα διαμορφώνεις και παρουσιάζεις το πρόγραμμά σου και μετά επιλέγεις αυτούς που είναι άξιοι να το υλοποιήσουν με τους πολίτες συμμέτοχους. 'Οταν παρουσιάζεις πρώτα τον υποψήφιο δήμαρχο και μετά ψάχνεις για πρόγραμμα, τότε είσαι σαφέστατα μέρος του υπάρχοντος παλαιοκομματικού συστήματος και επιδιώκεις ή την αλλαγή φρουράς ή την αλλαγή διαχειριστή στο δήμο.

Στις πρώτες 100 μέρες ύπαρξης της συμμαχίας άλλαξαν πολλά. Και πρώτα απ’ όλα άλλαξαν απίστευτα τα ίδια τα άτομα που συμμετέχουν. Ενεργοί πολίτες του σοσιαλιστικού χώρου, της ριζοσπαστικής αριστεράς, των οικολόγων, των κινημάτων της πόλης συζητούν και συνυπάρχουν πλέον με αλληλοκατανόηση, αλληλοσεβασμό, αλληλεγγύη, συντροφικότητα.

Κι αυτό, γιατί δεν είναι μια συμμαχία που προέκυψε από συμφωνίες κορυφής, αλλά από τα κάτω.

« Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ' τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο ».

* Ο ΚΩΣΤΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ είναι δρ. χημικός περιβαλλοντολόγος, μέλος της Κίνησης Πολιτών « Δώδεκα »