του Κώστα Νικολάου
Ένα πολιτικό εγχείρημα έλαβε χώρα στη Θεσσαλονίκη κατά το πρώτο εξάμηνο του 2010. Ενεργοί πολίτες και στελέχη της σοσιαλιστικής, της ανανεωτικής και της ριζοσπαστικής αριστεράς, των οικολόγων και των κινημάτων της πόλης συναντήθηκαν με την ευκαιρία των δημοτικών εκλογών, δημιούργησαν μια επιτροπή διαλόγου παρατάξεων και κινήσεων πολιτών για τη ριζική αλλαγή στο Δήμο Θεσσαλονίκης και έπειτα από τρίμηνο διάλογο κατέληξαν σ’ ένα προγραμματικό πλαίσιο με ξεκάθαρο ιδεολογικό και πολιτικό προσανατολισμό, βασισμένο σε τρεις άξονες: α) την κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την οικονομική κρίση, β) το όραμα για μια πόλη με ταυτόχρονη οικονομική ανάπτυξη, κοινωνική δικαιοσύνη και προστασία περιβάλλοντος και γ) το νέο μοντέλο δημοκρατικής διακυβέρνησης του Δήμου με ενεργό συμμετοχή των πολιτών.
Το πολιτικό αυτό εγχείρημα συνάντησης της ευρύτερης αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων με κατάληξη μια προγραμματική σύγκλιση είναι πρωτοφανές για την Ελλάδα και άρα ιστορικής σημασίας. Συνέβη κυρίως γιατί η ιστορική ανάγκη το ζητούσε και γιατί προέκυψε όχι από συμφωνίες κορυφής, αλλά από τα κάτω.
Δεν μετασχηματίσθηκε όμως σε μία και ενιαία πολιτική έκφραση του συνόλου της ευρύτερης αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων. Κι αυτό κυρίως γιατί, άλλοτε κάποιες προσωπικές επιδιώξεις και άλλοτε κάποιες επιμέρους υπαρξιακές ανασφάλειες οδήγησαν στο να κυριαρχήσει το προσωπικό ή το επιμέρους «εγώ» απέναντι στο «εμείς», άσχετα με τη δηλωμένη πολιτική προσέγγιση. Αυτό βέβαια δείχνει τη διείσδυση της αστικής ιδεολογίας του ατομικού καλού, του επιμέρους καλού, του «εγώ» μέσα στους χώρους της ευρύτερης αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων, παρά το γεγονός ότι η πλειονότητα των ενεργών πολιτών και των αντίστοιχων κοινωνικών στρωμάτων επιθυμεί και αγωνίζεται για το συνολικό καλό, για το «εμείς».
Απέτυχε λοιπόν το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης; Κάθε άλλο. Το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης απέδειξε ότι δεν υπάρχει κανένα ιδεολογικό, πολιτικό και προγραμματικό εμπόδιο για την ενότητα της ευρύτερης αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων. Το κοινό προγραμματικό πλαίσιο είναι η απόδειξη και αποτελεί ήδη ένα πολύ σημαντικό πολιτικό κεκτημένο.
Η υπόθεση της πολιτικής ενότητας του συνόλου της ευρύτερης αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων για να επιτευχθεί και να μπορέσει να οδηγήσει στην κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την οικονομική κρίση χρειάζεται να περάσει από τα εύθραυστα χέρια, που βρίσκεται σήμερα στα στιβαρά χέρια των πολιτών και όσων αγωνίζονται «όχι για να ξεχωρίσουν από τον κόσμο, αλλά για να σμίξουνε τον κόσμο».
Αναρτήσεις
Ολα τα χθεσινα λαμογια του εκσυγχρονισμου , της γιαλαντζι αριστερας και οικολογιας,βολεμενα κρατικοδιαιτως, αυτοκλητα φορανε το νεο ρουχο της "πολιτικης"
ΑπάντησηΔιαγραφήμοδας των Κινησεων Πολιτων και παζαρευουν νεα ιματια και τιμαρια!Τρομαρα τους απεχουν ...παρασαγκας απο το να εκφραζουν τις ευρυτερες χειμαζομενες μαζες και αποτελουν θλιβερα μειοψηφικα διαπλεκομενα αρχιδια!Εξαιρεσεις υπαρχουν παντα.Αγνοηστε τους!
" χειμαζόμενη μάζα " ξέχασες τα χάπια σου, κι ο γιατρός σού 'χει πεί να τα παίρνεις τακτικά !
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα άλλα, έχεις πολύ πλάκα, που μπαίνεις εδώ και μάς λές να μάς αγνοήσουμε ( ! ! ! ) Συζήτησέ το με τον γιατρό σου στην επόμενη συνεδρία !
Το θεμα δεν ειναι αν αυτή η συμμαχία μετασχηματίστηκε η οχι σε ενιαία πολιτική εκφραση,αλλά αν αυτή η συμμαχία μπόρεσε να κοινοποιήσει εναν αλλο λόγο για την πόλη ενα λόγο φρέσκο (θα πείς σε τέτοιες εποχές που να τον βρείς αυτό τον λόγο) να δημιουργήσει ρεύμα ,να κινητοποιήσει ανθρωπους που εχουν να προσφέρουν και να πούν για την πόλη.Και δυστηχώς αυτό δεν το κατάφερε.Ισως επειδή ,εκτος ελαχίστων εξαιρέσεων το υλικο ηταν παλιο και φθαρμένο και πολιτικά εδω και χρόνια εξαντλημένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμωμένος και αμελέτητος ο πρώτος ανώνυμος, ο δεύτερος αβαντάρει τους ψυχιάτρους και τα χάπια τους έναντι των ψυχολόγων (με ποιους είσαι;) κι η Βάσω έρχεται να πει αυτό που όσοι συμμετείχαμε καλά καταλάβαμε: για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ (ακόμη).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα άλλα ψυχραιμία και δουλειά. Τίποτε δεν τέλειωσε, τίποτε δεν κερδίθηκε ή χάθηκε ακόμη.
Και, τέλος πάντων, οι πολίτες τι άλλο μπορούν να κάνουν για να αλλάξουν την κατάσταση από το να "κινηθούν";
Είπα για χάπια, γιατί με την απότομη διακοπή τής συνιστώμενης δόσης ερμήνευσα την εισβολή κα την έκρηξη τού ανωτέρω ασθενούς ! Ωστόσο καταλήγοντας, η προτροπή για συζήτηση τού θέματος στην επόμενη συνεδρία, κλείνει την πλάστιγγα προς το μέρος τών ψυχολόγων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από αυτά όμως, αυτό που μένει να αποδειχθεί, είναι εάν και πόσο στιβαρά είναι τα χέρια τών πολιτών, αλλά πρίν απο αυτό είναι ακόμη κάτι πολύ σημαντικό :
- Μπορούν οι ενεργοί πολίτες να αρθούν στο ύψος τών περιστάσεων, πέρα από προσωπικές φιλοδοξίες, και τις μαυλιστικές σειρήνες τής διαχείρισης τής Εξουσίας ;
- Μπορούν να μην θεωρούν οτι σώνει κα καλά, αυτοί "εκπροσωπούν" άρα έχουν δικαίωμα να μην ζυμώνονται καθημερινά με τα προβλήματα τής ζωής στην πόλη, και επομένως να αποφασίζουν "για 'μένα χωρίς εμένα" ;
Η κατάληξη τού ΔΠΡΞ δεν έδειξε κάτι τέτοιο ! Είναι προς τιμήν τής κίνησης 12,00' οτι ήταν οι μόνοι που δεν αυτοπροτάθηκαν για την θέση τού...Δημάρχου ! Όλοι οι άλλοι όμως ....
Κι αυτήν την στιγμή, ένδειξη μιάς διορθωτικής πορείας θα είναι ( και πρέπει να είναι ), το εάν μπορούν να προταθούν ονόματα ανθρώπων τής πόλης για το Δημοτικό Συμβούλιο. Ανθρώπων τής πόλης που έδειξαν οτι μπόρεσαν κάποτε να ασχοληθούς επιτυχώς με θέματα τής Θεσσαλονίκης ή που δείχνουν να έχουν φρέσκες ιδέες για την ανάπτυξη αυτής τής πόλης. Ανθρώπους πέρα από κομματικούς διαχωρισμούς ή κοινωνικές κατηγοριοποιήσεις. Μπορούμε ;